Trudno gojące się rany to coraz powszechniejszy problem. 
Przyczyną jest nie tylko starzejące się społeczeństwo ale również coraz częstsze występowanie różnego rodzaju zaburzeń odporności oraz chorób cywilizacyjnych takich jak miażdżyca czy cukrzyca. Rany, które trudno się goją mogą znacznie upośledzać jakość życia pacjenta.
Na prawidłową diagnostykę rany składa się kilka istotnych elementów:
wywiad z pacjentem,
ocena rany,
dobór odpowiednich opatrunków
i zastosowanie najlepszego miejscowego leczenia.
Trafnie postawiona diagnoza oraz odpowiednio dobrane leczenie stanowią sukces terapeutyczny.
Wywiad z pacjentem
Wywiad z pacjentem jest pierwszym elementem w procesie diagnostyki rany. 
To rozmowa, która ma określony cel – zebranie jak najwięcej informacji o pacjencie, stanie jego zdrowia i przyjmowanych lekach, ewentualnych okolicznościach, w jakich doszło do uszkodzenia ciała.
Specjalista, który przeprowadza wywiad, powinien od samego początku wiedzieć, o co zapytać.
Elementy, o które należy zapytać podczas wywiadu z pacjentem to:
alergie, w tym alergie na metale – pomoże to wykluczyć używanie opatrunków, które zawierają metale, np. srebro;
schorzenia współistniejące, takie jak: zakrzepica, cukrzyca, miażdżyca;
przyjmowane leki (w tym koniecznie sterydy);
dolegliwości bólowe – kiedy występują i jaki mają charakter oraz co łagodzi objawy;
okoliczności, podczas których doszło do powstania rany;
kiedy doszło do powstania rany;
ewentualne predyspozycje do wystąpienia infekcji (np. osłabiony układ immunologiczny);
czy wystąpił obrzęk;
czy rana była przez kogoś leczona;
środki, jakie zostały użyte do ewentualnego leczenia rany.
Ocena rany
Jednym z najważniejszych elementów w prawidłowej diagnostyce rany jest jej ocena. 
Po pierwsze ważne jest rozpoznanie rodzaju urazu, np. czy jest to odleżyna, owrzodzenie lub rana pooperacyjna.
W przypadku leczenia ran warto również sprawdzić, w jakim miejscu się ona znajduje i jaka jest jej wielkość oraz głębokość. 
Należy także ocenić stopień rozwoju rany według dostępnych skal oceny (odleżyny – skala Torrance’a; owrzodzenia troficzne goleni – skala głębokości rany, CEAP, Fonteina, PEDIS; inne owrzodzenia – skala głębokości rany). Następnie należy szczegółowo ocenić ranę pod względem wyglądu – tkanek okalających, łożyska, głębokości i wysięku.
Wygląd rany
Podczas oceny wyglądu rany pod uwagę bierzemy:
czy występuje martwica;
ilość martwicy (np. pokrywająca ranę częściowo, całkowicie, punktowo);
rodzaj martwicy (np. żółta-rozpływna, żółta-sucha, czarna-rozpływna, czarna-sucha);
czy pojawia się wydzielina;
rodzaj wydzieliny (np. krwista, surowicza, surowiczo-krwista, ropna, włóknik);
ilość wydzieliny (np. brak, mierna, mała, średnia, umiarkowana, duża, bardzo duża);
kolor wydzieliny (np. mleczna, przezroczysta, bursztynowa, klarowna, mętna);
jak wyglądają brzegi rany (np. płaskie, uniesione, wałowate, ostro wycięte, pozbawione naskórka, twarde, bliznowate);
jak wygląda dno rany (np. gładkie, nierówne, grudkowe, krwawiące, suche, blade, czerwone);
co widać w dnie rany (uszkodzone mięśnie, ścięgna, kości, kieszenie, przetoki);
obecność, głębokość i kierunek penetracji kieszeni i przetok (np. w kierunku kolca biodrowego, w kierunku szpary pośladkowej albo według tarczy zegara, gdzie 12 oznacza głowę pacjenta).
Leczenie ran, które trudno się goją
W przypadku trudno gojących się ran leczenie jest długie i wymaga systematyczności. 
Odpowiednia toaleta rany, nie dopuszczanie do rozwoju zakażenia i odpowiednio wykonane opatrunki to podstawa. 
Opatrunki i pielęgnacja rany różni się w zależności od jej etiologii.
Bardzo ważna jest edukacja chorego.
Aby się przekonać, że gojenie ran przez zespół
RanMed działa – zapraszamy do rejestracji pod numerem 
728 487 911